Duchy, których nie chcemy zapomnieć
Mason Deaver
Tłumaczenie: Artur Łukasza
Wydawnictwo: We need YA
Data premiery: 26.04.2023
Liczba stron: -
Książka idealna dla fanów Adama Silvery, która najpierw złamie ci serce, a potem pokaże, jak poradzić sobie z traumą i odnaleźć się w nowej rzeczywistości.
Po wypadku samochodowym, w którym ginie Ethan, starszy brat Liam, to drugie musi nie tylko odnaleźć się w świecie bez jednej z osób, które kochało najbardziej, ale również zmierzyć się z pogarszającymi się relacjami z jeno przyjaciółmi.
Czując się samotne i opuszczone bardziej niż kiedykolwiek, Liam spędza czas z najlepszym przyjacielem swojego brata, Marcusem. W rozmowach z nim Liam znajduje zrozumienie, zyskując osobę, która wydaje się doskonale wiedzieć, przez co Liam przechodzi. Zacieśniająca się między nimi relacja, jak się okazuje, ma swoje wady i zalety.
Duchy, których nie chcemy zapomnieć to opowieść nie tylko o żałobie, ale również o sensie życia. Pokazuje, dlaczego, pomimo przeciwności, powinniśmy — i musimy — iść dalej.
Motyw żałoby w literaturze wszechobecny jest od zawsze. Czasem jest dodatkowym wątkiem a czasem stanowi centrum historii, tak jak to miało miejsce w książce ,,Duchy, których nie chcemy zapomnieć" osoby autorskiej Mason Deaver. Sama literatura żałobna obejmuje wiele gatunków, bywa że jest hołdem, wyrazem artystycznego kunsztu, lub jak w przypadku powyżej książki stanowi pełną formę upustu emocji i ma zalążki autobiograficzne, o czym Mason Deaver wspomina pod koniec książki w nocie.
Cierpiałom, bo tak bardzo za nim tęskniłom. Tęskniłom za bratem bardziej niż kiedykolwiek wcześniej. Wiedziałom też, że nigdy nie przestanę. Musiałom jednak nauczyć się żyć z bólem, z brakiem części mojego życia, której nigdy nie odzyskam.
Fabuła drugiej powieści osoby autorskiej ,,Wszystkiego najlepsze" podejmuje uniwersalną tematykę, ponieważ każdy z nas mierzy się z żałobą i stratą bliskiej osoby. Dokładnie w centrum tej historii stoi Liam "Lee" . Osoba w wieku nastoletnim, która przeżywa śmierć swojego starszego brata Ethana. Fabuła powieści ,,Duchy, których nie chcemy zapomnieć" jest dość prosta i nie ma zaskakujących zwrotów akcji, ponieważ przede wszystkim najważniejsze w niej są emocje. Niektóre rozwiązania fabularne są delikatniee, nienachalnie sugerowane od początku. Mason Deaver po prostu opisuje kolejne dni, tygodnie, miesiące po śmierci nastolatka. W tym okresie bliscy na nowo go poznają i układają swoje życie, które zostało wyrwane ze spokojnej rutyny.
Przede wszystkim w ,,Duchy, których nie chcemy zapomnieć" najważniejsi są główne postacie i relacje pomiędzy nimi. Dorośli bohaterowie nie mają marginalnej roli, jak to często bywa w tego typu powieściach, a są aktywnymi uczestnikami w życiu swoich dzieci.
Lee jest złożoną osobą i bardzo samoświadomą swojego zachowania. Czuje się niezrozumiałe i osamotnione. Liam nie radzi sobie z przytłaczającymi i negatywnymi emocjami wpływa to na jeno relacje z rodzicami.
Ethan w ,,Duchy, których nie chcemy zapomnieć" jest pełnoprawnym, wyrazistym bohaterem. W oczach otoczenia jest idealnym starszym synem i bratem, popularnym, wrażliwym chłopakiem ze szkoły, który nie ma problemu w nawiązywaniu znajomości. Jednak osoba autorska nie tworzy z niego idealnego posągu bez skazy. Jak każdy bywał złośliwy, władczy i kapryśny. Skrywał sekrety, których nie był gotowy wyjawić.
W powieści fantastycznie zostały zarysowane relacje pomiędzy rodzeństwem. Lee przy starszym bracie ma zaniżone poczucie wartości, ale wie, że zawsze może się zwrócić do niego o pomoc. Ethan bywa opiekuńczy i wyrozumiały, ale potrafi być w tej relacji także trochę apodyktyczny. Osoba autorska Mason Deaver świetnie uchwyciła dynamikę pomiędzy tymi postaciami.
Ciekawie wypadają relacje z innymi bohaterami na stopie przyjacielskiej i romantycznej. Skomplikowane i burzliwe więzi prowadzą do różnych wniosków. Są podstawą pobocznych wątków, które tylko wzbogacają tę powieść o kolejne wartościowe treści.
Początkowe rozdziały są napisane prostym językiem, pozbawione w większości środków stylistycznych, w pewnym sensie oddają pustkę, surowość i bezwzględność świata. Z czasem zdania stają się bardziej złożone i barwne. W tekście jest parę wulgaryzmów. Narracja jest pierwszoosobowa z perspektywy Liam. Narracja toczy się wokół dwóch linii czasowych: przed i po wypadkiem. Co jakiś czas się przeplatają nawzajem i tworzą kompozycję achronologiczną.
Osoba autorska zastosowała super zabieg na końcu książki, który w pewnym sensie okazuje się katharsis dla głównej postaci, ale nie do końca. Na ostatnich stronach świetnie wybrzmiewają emocje, ale to dzięki odpowiedniej podbudowie w poprzednich rozdziałach. Dlatego też tak dobrze początek koresponduje z zakończeniem. Jest napisana w bardzo przestępny, ale angażujący sposób.
,,Duchy, których nie chcemy zapomnieć" Mason Deaver to dobra książka dla młodzieży i nie tylko. Osoba autorska nie gra na emocjach czytelników i nie stosuje tanich chwytów, a oddaje w ręce czytelników bardzo realistyczną powieść o stracie, przyjaźni i akceptacji. Jest smutna i przygnębiająca, ale przede wszystkim czytając tę książkę emocje takie, jak złość, bezsilność i żal są ukazane autentycznie.
Za egzemplarz recenzencki dziękuję wydawnictwu We Need Ya.
Zaproponuję lekturę tej książki mojej siostrzenicy, ale sama też chcę poznać tę historię. Cenię sobie autentyzm w książkach.
OdpowiedzUsuńPozdrawiam serdecznie i zapraszam w moje skromne blogowe progi.
Witam serdecznie ♡
OdpowiedzUsuńWspaniała recenzja. O książce nie słyszałam wcześniej, ale bardzo chętnie ją poznam. Zawsze jestem na tak, gdy chodzi o nowe tytuły :)
Pozdrawiam cieplutko ♡
Uwielbiam, gdy książka wywołuje aż tak wielkie emocje.
OdpowiedzUsuńDobrze, że książka autentycznie ukazuje emocje.
OdpowiedzUsuńBardzo zainteresowałaś mnie tą książką, z chęcią zapiszę sobie tą pozycję w swoim notatniku by nie zapomnieć jej nazwy i zamówić ją przy najbliższej okazji.
OdpowiedzUsuńMyślę, że jest to jedno z wydań, którym mogę poświęcić mój czas.
OdpowiedzUsuńNie słyszałam jeszcze o tej książce, ale widzę, że porusza bardzo ważny temat. Faktycznie każdego dotyka strata kogoś bliskiego i żałoba z tą stratą związana. Dobrze, że są takie książki dla młodzieży o tej tematyce.
OdpowiedzUsuńChodzi za mną ta książka, ale na razie nie mam czasu na jej przeczytanie :P Może w niedalekiej przyszłości się uda, jak przeczytam swój majowy tbr :P
OdpowiedzUsuńfajna pozycja mimo trudnej tematyki dobrze skomponowana pod względem uczuciowym
OdpowiedzUsuńKsiążka ta wydaje się warta przeczytania 😊
OdpowiedzUsuńCzasami sięgam po literaturę młodzieżową, więc chętnie bym tę książkę przeczytała.
OdpowiedzUsuńBrzmi świetnie, ale nie jestem do końca przekonana czy to mój klimat.
OdpowiedzUsuńNie słyszałam i tej książce, nie wiem czy w tej chwili jestem ciekawa. Jednak będę miała na uwadze.
OdpowiedzUsuńTym razem nie zwróciłam uwagi na tytuł - chyba nie do końca do mnie przemawia.
OdpowiedzUsuńNie znam nic tego autora, ale jakoś mnie obecnie nie pociąga ta tematyka, czyli tematyka żałobna
OdpowiedzUsuńLubię od czasu do czasu przeczytać młodzieżówkę. Myślę że ta książka mogłaby spodobać się mojej siostrzenicy 😊
OdpowiedzUsuńZapowiada się ciekawie. Może spodoba się mojej córce :)
OdpowiedzUsuń