Bestseller z list „New York Timesa” i „USA Today”. Nowa powieść TJ Kluna, autora wyjątkowego „Domu nad błękitnym morzem”.

Kiedy na pogrzebie Wallace’a zjawia się Żniwiarz, który ma go zabrać w zaświaty, Wallace’owi zaczyna świtać w głowie podejrzenie, że być może naprawdę umarł.

Tak właśnie się stało.

Ku jego zgorszeniu i oburzeniu, nie wszyscy przyjęli ten fakt z należytym smutkiem. Szczerze mówiąc, nikt nie uronił nawet jednej łzy. Co jest nie tak z tymi ludźmi? A może wcześniej coś było nie tak z Wallace’em?

Czasem trzeba umrzeć, żeby zacząć zastanawiać się nad swoim życiem. Tyle że wtedy jest już trochę za późno, żeby cokolwiek zmienić.

Chyba że wcale nie…

Dla fanów „Dobrego miejsca” i „Mężczyzny imieniem Ove”. Zabawna i podnosząca na duchu powieść o człowieku, który po śmierci zaczął się uczyć życia.

Polscy czytelniczy mogli poznać twórczość TJ Klune'a w zeszłym roku poprzez książkę ,,Dom nad błękitnym morzem". Jest to urocza i mądra powieść o podziałach, uprzedzeniach i rasizmie. W swojej nowej książce  ,,Pod szepczącymi drzwiami" autor podejmuje temat śmierci i zmiany. 

Wallace Price był człowiekiem sukcesu, świetnym prawnikiem, osobą kierującą  się sztywnymi zasadami. Jednak niewiele ludzi z jego otoczenia powiedziałoby, że był dobrym człowiekiem. Jak każdy miał plany, które niespodziewanie przekreśliła śmierć. Umarł i wyruszył w swoją kolejną podróż. Przystankiem w niej zostaje wyjątkowa herbaciarnia Przeprawa Charona. To pod jej dachem zastanawia się nad swoim dawnym życiem oraz wyborami i poznaje nowe osoby.  

Wallace jest głównym bohaterem, na którym opiera się cała historia i na nim najbardziej widać jak na przestrzeni całej książki się zmienił pod wpływem wydarzeń. Zaraz, zanim jest Nelson. Z kolei Hugo i Mei, to bardzo sympatyczne i otwarte  postacie, które nie są doskonałe, nie tworzą pozorów perfekcji, a starają się najlepiej jak mogą wykonywać swoje zadanie. Są nauczycielami i drogowskazami dla zagubionych osób,  a jednocześnie dalej sami się czegoś uczą. 

Autor wykonał bardzo dobrą pracę, nakreślając każdej postaci z osobna własną historię. Tym samym bardziej angażując czytelnika i nadając autentyczności. Główni bohaterowie reprezentują także różne grupy. Mei jest Żniwiarzem, lekko impulsywna i zmagająca się z odtrąceniem młoda dziewczyna. Hugo jest dorosłym mężczyzną, który pewnego dnia stał się przewoźnikiem. Jest wyrozumiały i cierpliwy. Nelson reprezentuje najstarszą grupę. Nabył już mądrość życiową, ale nie brakuje mu dystansu do siebie. Dzięki czemu historia ta staję się bardziej uniwersalna dla większego grona odbiorców. 

Z kolei Zarządcę musicie poznać sami, choć miałam wobec tej postaci różne założenia. Począwszy od tego, że do końca pozostanie tajemniczą postacią, wokół, której powstało wiele przeróżnych historii i teorii. 

Cameron, Nancy i Aron to postacie drugoplanowe, którzy świetnie dopełniają historię głównych bohaterów. 

- Żyjemy i oddychamy. Umieramy i wydaje się nam, że nadal oddychamy. Nie zawsze chodzi o wielką śmierć. Jest też mała. Nazywa się rozpacz. Umarłem małą śmiercią, ale Zarządca pokazał mi, jak z niej wyjść. Nie próbował mi jej odebrać, bo wiedział, że jest moja i tylko moja. 

Autor nie śpieszy się z opowiedzeniem tej historii. Od pierwszych stron tempo narracji jest wolne i jednostajne, choć nie brakuje bardziej dynamicznych fragmentów. TJ Klune  każdy wątek odpowiednio podbudowuje i pozwala im wybrzmieć. Emocje w ,,Pod szepczącymi drzwiami" są jak kula śnieżna, stopniowo narastają. Język w nowej książce powieści  TJ Klune jest dość prosty, ale ma wiele ujmujących i zapadających w pamięci metafor. Na kartkach tej powieści znalazło się miejsce również na komizm, który nie gryzie z powagą sytuacji. 

Śmierć ma różne oblicza i to w swojej książce chciał pokazać TJ Klune. Nie zawsze przychodzi we śnie i jest spokojna. Czasem jest nagła i brutalna. Nie ogranicza się również do jednej perspektywy. Ukazuje res życia z perspektywy osoby, która kogoś straciła i która musi sama się z nim zmierzyć. 

,,Pod szepczącymi drzwiami" TJ Klune pod wieloma względami przywodzi na myśl  ,,Opowieść Wigilijną" Charlesa Dickensa. Jest piękną i uniwersalną historią o docenieniu życia. 

Za egzemplarz recenzencki dziękuję wydawnictwu Akurat