poniedziałek, 14 grudnia 2015
Więzień labiryntu
James Dasher
Wydawnictwo: Papierowy księżyc
Ilość stron: 400
Seria: Więzień labiryntu #1
Data wydania : 2011
Kiedy Thomas budzi się w ciemnej windzie, jedyną rzeczą jaką pamięta jest jego imię. Kiedy drzwi się otwierają jego oczom ukazuje się grupa nastoletnich chłopców, która wita go w Strefie – otwartej przestrzeni otoczonej wielkimi murami, która znajduje się w samym centrum wielkiego i przerażającego labiryntu.
Podobnie jak Thomas, żaden z mieszkańców Strefy nie wie z jakiego powodu się tu znalazł i kto ich tu zesłał. Czują jednak, że ich obecność nie jest przypadkowa i każdego ranka próbują znaleźć odpowiedź, przemierzając korytarze otaczającego ich labiryntu. Jednak ta droga nie jest łatwa, bowiem labirynt skrywa swoje okrutne tajemnice.
Kiedy następnego dnia po Thomasie windą do Strefy po raz pierwszy zostaje dostarczona dziewczyna przynosząc tajemniczą wiadomość, wszyscy Streferzy zdają sobie sprawę, że od tej pory nic nie będzie już takie jak było. Thomas podświadomie czuje, że to właśnie on i dziewczyna są kluczem do rozwiązania zagadki Labiryntu i znalezienia wyjścia. Ale z każdą chwilą czasu na to jest coraz mniej, a pytań wciąż więcej.
Dlaczego w ogóle znaleźli się w Strefie?
Jaka jest ich rola?
Kim są Stwórcy, którzy sprawują nad nimi kontrolę?
Czym jest labirynt i czy można znaleźć z niego wyjście?
Jaką cenę przyjdzie im za to zapłacić i czy są na to gotowi?
Szansa jest tylko jedna:
Znajdź wyjście albo giń.
Recenzja
,,Jednak szczęście wyrwano im z serc. Miłość z ich życia.’’
Książka opowiada o nastolatkach uwięzionych w labiryncie, który w swoim murach skrywa mroczne potwory, których nazwa kojarzy mi się z maszynami budowniczymi, ale mniejsza o to. Pewnego dnia do mini społeczeństwa dzieci dołącza Thomas, który nic nie pamięta, podobnie jak inni kiedy obudzili się w windzie. Niedługo po chłopaku pojawiła się Teresa pierwsza, a zarazem ostatnia osoba, którą podesłał DESZCZ do labiryntu.
Pojawienie się tej dwójki w obozie wzbudza dużo kontrowersji zwłaszcza Teresa, która zachowuje się dziwnie, a na dodatek może rozmawiać telepatycznie z Thomasem.
Jak się można domyślić głównym bohaterem tej historii jest Thomas, który stara się poskładać swoje wspomnienia w jedną całość. Wyróżnia się od innych Streferów. Jest impulsywny i porywczy nie brakuje mu pomysłów, które ostatecznie i tak dopracowuje Newt.„Twoje cholerne życzenie jest dla mnie rozkazem!”
Newt przyjaciel głównego bohatera, który myśli jakoś racjonalnie, a nie działa pochopnie jak Tommy. Jest jakby jego przeciwieństwem.
Jakoś do Minho nie potrafię się odnieść coś w jego postaci mnie irytuję i nie potrafię określi co.
I w końcu doszliśmy do Teresy, która jak można zgadnąć jest takim rodzynkiem niby innym, a taka sama,
W książce jak w wielu innych historiach są elementy przewidywalne jak i zaskakujące.
Więzień labiryntu to książka z słabym początkiem, a mocnym końcem. Grzechem też byłoby nie wspomnieć tutaj, o słownictwie tej historii, które jest niespotykane w żadne innej książce. Np: streferzy, klump', 'ogay
Autor również lubi bawić się słowami. Jeśli mogę tak to nazwać.
,,O purwa, umarłem i dostałem się do nieba''
Wiadomo o co chodziło.
Ja akurat nie czytałam tej serii, ale siostra była usatysfakcjonowana jej lekturą.
OdpowiedzUsuńCórka namówiła mnie na te przygody czytelnicze, przyjemnie się z nią je poznawało, ciekawe spostrzeżenia się nasunęły. :)
OdpowiedzUsuń