,,Bądź niczym bijące źródło, nie zaś jak staw, w którym zawsze stoi ta sama woda''

Sięgając po książkę ,,Weronika postanawia umrzeć" miała duże oczekiwania, a skończyło się na jednym wielkim rozczarowaniu. Wcześniej Paulo Coelho znałam tylko z jego świetnych cytatów, którymi zawsze się zachwycałam i dlatego tak bardzo boli ten zawód.

 Nie twierdzę, że "Weronika postanawia umrzeć" jest tragiczną książką, ale dużo jej brakuje do dobrej. Ma duży potencjał, który po prostu został w zły sposób przedstawiony.
O tuż mocnego podłoża psychologicznego nie można jej zarzucić. Porusza problemy, które dotyczą każdego z nas osobna, ponieważ jej bohaterzy szukają na kartkach książki sensu życia, miłości, zrozumienia i pogodzenia się z swoim losem, z którym już nie mogą walczyć, a przynajmniej tak się na początku wydaje.

,,Świadomość śmierci pobudza do życia.''

W takim razie co w tej książce zawiodło ? Cała reszta, która dla mnie w książkach jest najważniejsza?  Zabrakło mi w tej pozycji opisów, miejsc, otoczenia. Ok, rozumiem to szpital dla wariatów, ale jakoś  musi wyglądać,a   tu co dostałam. Po prostu autor bardziej skupił się na przeżyciach bohaterów, a zapomniał o całej reszcie. Również zapomniał rozbudować charakter większości postaci. Nie chodzi mi tutaj o pobocznych pielęgniarzach, ale o np: Edwardzie czy Mari.

Skupił się na doktorze Igorze i Weroniki. Musiał on naprawdę  przed każdym jego mienię pisać Doktor ? To tak jak w książce ,,Musisz to komuś powiedzieć'' aktorka  miała fazę na wykrzykniki.
Nie zamierzam się rozpisywać w ich charaktery, ponieważ one są papierowe, nie licząc wymienionych wyżej Weroniki i Igorze. Edward był jakby przez połowę książki  tylko duchem, ale w jego przypadku mi to  tak bardzo nie przeszkadzało.

,,Bo wszyscy w taki czy inny sposób jesteśmy szaleni.''

Niektóre wątki mnie nudziły inne kompletnie zaskoczyły zarówno w pozytywny jak i negatywny sposób. Styl samego autora nie przypadł mi do gustu choć niektóre dialogi, myśli tej książki były bardzo dobitne.

Nie  wiem co o tej książce jeszcze mogłabym napisać. Liczyłam na prawdziwą bombę, a dostałam coś temu przeciwnego.

Tak jak już pisałam podłoża psychologicznego nie można jej odmówić, ale zawiodło  wykonanie, gdyby ta książka technicznie była lepsza, zapewne wychwaliłabym ją ponad nieba, ale nie mogę tego zrobić.

Więc jeśli ktoś szuka psychologicznej książki, w której poruszane są życiowe problemy, pytanie, ale nie oczekują z drugiej strony, płynnych opisów, nietuzinkowych postaci to ta książka jest idealna.