,,O przyjaźni ponad wszystko z rockową muzyką w tle.
Marzący o karierze wokalisty zespołu rockowego Skid wplątuje się w historię zagadkowej śmierci kolegi. Czy to on nacisnął na spust pistoletu, czy był tylko mimowolnym świadkiem tego, jak Jake w oparach alkoholu i narkotyków sam odebrał sobie życie? W rozwikłaniu zagadki pomaga mu Leslie, który stając się powiernikiem bolesnej tajemnicy przyjaciela, organizuje wspólną ucieczkę z miasta. Czy da się uciec od przeszłości? Czy mroczny sekret ujrzy światło dzienne? Czy Skid, nad którym ciąży groźba oskarżenia o zabójstwo, zdoła oczyścić się z zarzutów?
Znowu pomyślał o ryzyku, jakie niesie za sobą uciekanie przed przeszłością. Zmieniasz codzienne zwyczaje, zmieniasz miejsca, do których powracasz, gdy zostajesz sam, zmieniasz relacje z ludźmi, zdarza się, że zmieniasz nawet wygląd. Chowasz się i nie chcesz myśleć o tym, co było. Wtedy przychodzi dzień, chwila, minuta, kiedy burzy się choć część twojego obronnego muru i trzeba budować od nowa. Podnieść się, załatać przerwę i uciekać dalej. Prawda jest jednak taka, że uciec się nie da.''

Fabuła skupia się głównie na dwójce przyjaciół, którzy mają swoje problemy, marzenia i własne bagaże doświadczeń. Kiedy pewnego dnia Jake ginie, a Sid nie pamięta jak do tego doszło wraz z Lesliem postanawiają uciec z rodzinnego miasta i na spokojnie przemyśleć wszystko w innym miejscu z dala od podejrzeń.



Dwaj główni bohaterowie pod względem charakteru dopełniają się nawzajem, choć podczas czytania można mieć wrażenie, że ich osobowości są bardziej zbliżone.

Skid jest porywczy, pewny siebie a zarazem trochę zamknięty w sobie. Potrafi cieszyć się z małych rzeczy, które mu wychodzą. Raczej nie zadręcza się ojcem alkoholikiem.

Leslie zazwyczaj trzyma się z tyłu. Wciąż pogrążony w smutku po swojej stracie stara się jakoś funkcjonować. Odcinając się od rzeczy i czynności które sprawiały mu przyjemność.

Bohaterowie drugoplanowi stanowią tylko tło. Autorka nawet nie starała się im nadać charakterów i cech charakterystycznych przez co nie zapadają w pamięci. Kojarzy się ich bardziej przez relacje z głównymi bohaterami lub tym jaką funkcje pełnią w zespole. Brak jakiejkolwiek drugoplanowej postaci nie wpłynąłby znacząco na fabułę.



Gdyby nie to, że niektórzy bohaterowie mieli trudne dzieciństwo a inni dalej zmagali się ze swoimi problemami można by pomyśleć, że autorka przedstawiła utopijną wizję rzeczywistości, ponieważ Skid i Leslie mają tyle szczęścia, że udaje im się wynająć dom bez okazania żadnych dokumentów, podobnie jest z pracą. Od momentu  ucieczki z domu nie natrafiają na żadne trudy, a sam wątek Jake znika gdzieś po drodze. Przed  jego rozwiązaniem był tylko zaledwie parę razy wspomniany przez dawnych znajomych. W żaden sposób nie czuję się żeby śmierć Jake wpłynęła na bohaterów.



Na początku autorka chciała nam błyskawicznie przedstawić bohaterów i ich sytuacje, przez co tempo przedstawianej historii było szybkie. Z jednego miejsca do drugiego przenosiła Skida i Lesliego bez żadnego wprowadzenia. Później w miarę się to unormowało i przedstawiane wydarzenia miały swoje odpowiednie tempo, aż do finału rozwiązania sprawy Jake, gdzie ponownie nie poświęcając większej uwagi na wcześniejsze wypadki jakie wiązały się z tymwątkiem. Pokrótce przedstawiła cały proces, nie wdając się w szczegóły. Zwłaszcza brakowało mi reakcji rodziców na zaistniałą sytuacje.


Kamila Głowacka starła się ukazać motyw przemocy domowej i osierocenie, ale zostały one potraktowane powierzchownie. O wiele lepiej wypada wątek dążenia do spełnienia marzeń związanych z pasją do muzyki i braterskiej przyjaźni pomiędzy Skidem a Lesliem.

Sama muzyka w książce ,,Misfit'' pełni ważną rolę, ponieważ jest ona częścią życia bohaterów, pozwala na chwilę zapomnieć im o przykrej rzeczywistości. To z nią wiążą się radosne dla nich wspomnienia.  Czasami również wspominani są wokaliści i zespoły rockowe.


Na plus jest również lekki styl autorki dzięki, któremu szybko czyta się ,,Misfit". Chociaż czasem nadużywała niektórych określeń.

Akcja może nie trzyma w napięciu, ale z uśmiechem na twarzy czyta się o przyjaźni główny bohaterów zważywszy, że nie brakuje śmiesznych dialogów jak i sytuacji.


Po ,,Misfit" spodziewałam się ciekawego kryminału dla młodzieży a otrzymałam tylko nijaką literaturę młodzieżową pozbawioną cech kryminału. W trakcie, której czytania lepiej zbytnio nie przywiązywać uwagi do szczegółów. Nie jest to książka zła, w życiu zdarzyło mi się czytać gorsze, ale nie sądzę, że jest  to dobra książka. Jej największym minusem jest wspomniany na początku blurb, który sugeruje, że dla opowiadanej historii będzie istotny inny wątek.

Za możliwość przeczytania dziękuję portalowi Sztukater