„Krew i popiół” Jennifer L. Armentrout to książka, która była popularna na długo przed jej polską premierą . W szczególności na Instagramie gdzie czytałam o niej same pozytywne rzeczy, więc oczywiście musiałam ją sprawdzić. Na wstępie warto zaznaczyć, że jest to romans fantastyczny, z głównym naciskiem na to pierwsze, bez tej wiedzy przez pierwsze ponad sto stron można na próżno się zastanawiać kiedy zacznie się konkretna fabuła. W momencie gdy od początku czytelnik wrzucony jest w ramiona wątku romantycznego. 

Historia w książce skupia się wokół Poppy pierwszej od bardzo dawna Panny, która przygotowywane się do rytuału Ascendencji, co wiąże się z wieloma wyrzeczeniami.  Między innymi z samotnością, brakiem jakichkolwiek atrakcji, dziewczyna musi sztywno trzymać się zasad i zachowywać się godnie, by bogowie się od niej nie odwrócili. Poppy żyje pod kloszem, a dni wypełniają jej książki i nauka do rytuału. Z nikim nie może nawiązać znajomości, a jej twarz widzieli tylko nieliczni. Stabilna sytuacja w pałacu psuję brutalne morderstwa i pojawienie się nowego strażnika. Dawno wypędzone zakończenie ponownie zaczyna wdzierać się do bram. 

Bohaterowie Jennifer L. Armentrout skrywają w sobie wiele sekretów, bólu i żalu, który z czasem jest odkrywany. Przyznaje, że znacznie bardziej zależało mi na bohaterach drugoplanowych niż głównych przez dłuższą część książki.  Z czasem się to zmieniło, ale zakończenie okazało się jeszcze gorsze od topornego początku, w którym nic się nie działo. 

Poppy dziewczyna wybrana przez bogów, wielka tajemnica, żyjąca w odosobnieniu i chroniona za wszelką cenę,  a z drugiej strony z łatwością może ją  upokorzyć jeden zakompleksiony starszy mężczyzna i zamienić jej  życie w nieznośną egzystencje. Główną bohaterkę przedstawia się czytelnikom jako silną, odważną i inteligentną dziewczynę, która pragnie zaznać życia, jednak żyje według twardych zasad, które mimo wszystko nauczyła się łamać. Nawet ją polubiłam, choć czasami irytowała. Niestety końcówka psuje jej obraz i nie pomaga to absurdalne wytłumaczenie.   

 Hawke to strażnik, który od początku wzbudzał wiele zainteresowania  wśród mieszkańców i z dnia na dzień wkradł się do życia Poppy. Wydaje się pewny siebie, miejscami nawet pyszałkowaty, ale nawiązuje się pomiędzy nim a główną bohaterką pewna relacja. Niektóre jego zachowania w realnym świecie wzbudzałyby już pewne obawy. Swoje prawdziwe oblicze ukrywa za mundurem

Jak to często bywa w tego typu  książkach bywa drugoplanowi  bohaterowie zyskują większą moją aprobatę. Jest Victor, który kreowany jest na figurę ojca i oddana przyjaciółka. 

Książka Jennifer L. Armentrout opiera się głównie na przemyśleniach głównej bohaterki. Jakakolwiek wartka akcja przez znaczną część książki szybko jest duszona w zarodku na rzecz rozwijającej się relacji, którą ja zbytnio nie polubiłam, więc też czytanie tej książki nie było tak przyjemne, bo nie śledziłam z zaangażowaniem decyzji bohaterów. W samej książce widzę w niej kilka ciekawych wątków, między innymi politycznych. Ciekawy również okazał się aspekt religii jako narzędzia manipulacji ludźmi   Mam obawy, że kolejna część będzie skupiać się w większości na kłótniach Poppy z Hawke.  Czuję też nie dosyt w kreacji świata, która z perspektywy czasu wydaje się bardzo uboga. 

 Kilka miesięcy minęło od przeczytania tej książki a ja zdążyłam trafić na gorszą książkę z tego gatunku, więc bardziej doceniam niektóre motywy ,,Krwi i popiołu". Nie zmienia to jednak faktu, że bardzo zdenerwowało mnie zachowanie bohaterki na końcu i samo jej wyjaśnienie, że była pod wpływem silnych emocji i (spoiler). ,,Krew i popiół" to książka, która podczas czytania wywołała we mnie wiele skrajnych emocji, aprobaty i rozczarowania, więc sami będziecie musieli ją sprawdzić i się przekonać, czy wam się spodoba.