,,Największe prezenty od losu często otrzymujemy w najtrudniejszych chwilach życia.
Elise doskonale wie, który dzień wymazałaby ze swojego życia, gdyby tylko było to możliwe. Z powodu błędu popełnionego w przeszłości dziewczyna zamyka się w swoim cierpieniu. Dopiero niezwykła obietnica złożona przez tajemniczego nieznajomego przywraca jej nadzieję. Elise przekonuje się ze zdumieniem, że Nicolas ma własny klucz do jej serca.
Richard Paul Evans, autor bestsellerowych "Obiecaj mi", "Stokrotek w śniegu" i "Szukając Noel" przypomina, że jesteśmy tu po to, aby nauczyć się kochać. Przypomina o sile przebaczenia, która może przezwyciężyć każdy błąd. Opowiada o tym, że za ciemną stroną księżyca może kryć się światło.
"Obietnica pod jemiołą" jest uznawana przez czytelników za jedną z najbardziej przejmujących powieści w jego dorobku.''

Jest wiele książek, które mają aspirację do bycie powieściami pięknymi, poruszającymi oraz wywołującymi skrajne emocję i takie samą, ale niektóre tylko z założenia mają takie być i niestety do tej drugiej grupy zalicza się książka ,,Obietnica po jemiołą''. Historia opowiada o dwójce ludzi, którzy zawierają układ, w trakcie, które mają udawać parę zakochanych przez kilka tygodni, aż do Wigilii. Oboje skrywają tajemnicę i nie chcę żeby ktoś ją poznał. Jak się można domyślić zakochują się w sobie naprawdę.

Bohaterowie przedstawieni w tym romansie nie do końca dobrze są rozpisani. Nie pomaga im również powierzchowne podejście autora do wydarzeń, które ukształtowały ich podejście do życie i ludzi.  Owszem dowiadujemy się co nieco podczas tej książki, ale większą część ich charakteru autor powiedział nam wprost między dialogami jakie oni prowadzili między sobą.

Elisa jest cichą, udręczoną, wycofaną i  w pewnym sensie dalej załamaną kobietą.  Żyjącą z dnia na dzień. Nie mającą żadnego planu na przyszłość.
Jeśli chodzi o jej byłego męża, to mogę powiedzieć, że jest uparty, samolubny oraz władczy i tylko tyle mogę napisać od siebie. Resztę o nim jak i o innych bohaterach mówi nam wprost a autor czasami nawet nie popierających tych informacji jakimiś sytuacjami.
Nicholas w książce przedstawiony jest jako ideał, z punktu widzenia głównej bohaterki. Pracowity, punktualny, pomocny i samotny.
Zoey, koleżanka z pracy Elisa to dobry przykład żeby nie oceniać książki po okładce. Dosłownie. Każdy z nas inaczej zachowuje się w pracy, szkole i w towarzystwie.

Brakuje mi w ,,Układzie po jemiołą'' charyzmatycznego bohatera, nie narzekałabym, gdyby chociaż nie byli papierowi.

Ogólnie mam problem z tą książką, ponieważ przez cały czas autor nas zwodzi, zapowiadając tragiczne wydarzenia bohaterki, które ją zmieniły w każdym rozdziale, a kiedy już ujawnia skrywaną tragedię, to nie towarzysza temu żadne emocje, a sam Richard Paul Evans opisuje to tylko na dwóch stronach. Przeszłość Nicholasa jest jeszcze gorzej przez niego potraktowana.

Akcja nie trzyma w napięciu, opisy są beznadziejne, potraktowane po macoszemu, a same dialogi są znośne. Za to koneserzy jedzenia i restauracji powinni być zadowoleni jak i zwolennicy nawiązań do rożnych literatury i sztuk teatralnych. Na plus to, że szybko się ją czyta. Na jedna popołudnie, do autobusu, bądź pociągu idealna.

,,Układ pod jemiołą'' to książka, które zdecydowanie mogła być lepsza, wyróżniająca się wśród romansów, gdyby tylko autor poświęcił więcej czasu na ich przeszłości i lepiej wykreował bohaterów. Niestety szybko się o niej zapomina, a szkoda, bo wątek przebaczenia w ogólnym znaczeniu jak i sobie jest ciekawy i warty uwagi.