,,Lisa nie zamierza oglądać się za siebie. Czasem lepiej nie myśleć o przeszłości. Właśnie dlatego znalazła swój azyl nad malowniczą Srebrną Zatoką, w dzikiej części australijskiego wybrzeża, gdzie można obserwować delfiny, a coroczne pojawienie się humbaków jest dla miejscowych świętem.
Mike pojawia się tam nieproszony. Przyjeżdża z wielkiego miasta i uosabia wszystko, od czego Lisa starała się uciec: nowoczesność, biznes i bezwzględną korporację.
Wraz z jego przybyciem urokliwy, spokojny świat staje się zagrożony. By go ocalić, Lisa musi odpowiedzieć sobie na pytanie, czy ucieczka zawsze jest dobrym rozwiązaniem oraz…
Czy można pokochać kogoś, kto wydaje się naszym największym wrogiem?"

Dzisiaj jest pierwszy dzień kalendarzowej jesienni, a więc to ostatni moment na wspomnienie lata w postaci recenzji książki ,,Srebrna zatoka'' Jojo Moyes, której akcja nie dzieje się w wakacje, ale jest utrzymana w letnim klimacie.

Mike młody biznesmen z Londynu zostaje wysłany do Australii w momencie planowania swojego ślubu, by zapoznać się z terenem, który ma zostać przeznaczony na nowoczesny kompleks wypoczynkowy. Pozbawiając pracy mieszkańców Srebrnej Zatoki. Niszcząc przy okazji naturalne środowisko morskich zwierząt, żyjących u wybrzeży Australii.

Autorka wykreowała sympatycznych bohaterów, aczkolwiek brakowało mi w nich po prostu ludzkich wad.  Wydali się być zbyt idealni, choć popełniali błędy, autorka z łatwością tłumaczyła ich decyzje, niewiedzą bądź innymi rzeczami.

Mike jeden z głównych bohaterów jest szablonowym dobrym bohaterem, któremu czasem zdarza się podjąć złą decyzję. Nie ma tajemnic. Pojechał wykonać swoją pracę, zauważył swój błąd i próbował go naprawić. Robiąc przy okazji coś znacznie więcej.Jego dziewczyna Vanessa jest raczej archetypem bogatej dziewczyny, której ojciec jest szefem firmy, gdzie zatrudniony jest Mike.
Lisa jest bardziej skrytą i nieufną osobą zarówno wobec nowych osób w jej życiu jak i dobrze jej znanych znajomych. Pod wpływem nagłych sytuacji, zwłaszcza, gdy coś dotyczy jej córki, nie potrafi kontrolować swoich emocji. Autorka tworzy nutkę tajemnice wokół jej dawnego życia.
Córka Lisy, Hannah jest uroczą małą dziewczynką. Przy okazji bardzo ufną, towarzyską, a także samoświadomą.
Kate jest starszą panią, która nie jedno w życiu widziała, a także miejscową legendą. Jest stanowcza i zdarza się jej mówić bez ogródek.
Reszta mieszkańców ,,Srebrnej Zatoki'' raczej jest bohaterem zbiorowym.

Kilka pierwszych rozdziałów  ,,Srebrnej Zatoki"  strasznie mnie się dłużyły. Były mozolne, nie skupiały się na rozwoju fabuły, a ekspozycji bohaterów, których i tak poznajemy później. Od początku wiadomo jak potoczy się parę wątków, ale na szczęście autorka Jojo Moyes zostawiła sobie jeszcze Jokera w postaci relacji matka-dziecko, a także ukazując w negatywnym świetle działania i wpływy ludzi pełniący ważną funkcję.

W książce ,,Srebrna Zatoka" mamy wielu narratorów w postaci głównych bohaterów. Narracja jest w każdym tym przypadku pierwszoosobowa.
Opisy i dialogi są naprawdę dobre. Nie można im nic zarzucić. Tempo opowiadania historii przez całą książkę jest takie samo, choć nie zabrakło w niej momentów wzruszeń i grozy.

Zanim sięgnęłam po tą książkę Jojo Moyes wcześniej czytałam tylko jedną z jej popularniejszych książek ,,Zanim się pojawiłeś". Nie uważam, żeby ,,Srebrna Zatoka" była złą książką, ani przeciętną. Po prostu nie jest tytułem, który na dłużej zapadnie czytelnikowi w pamięci. Nie zmusi czytelnika do głębszych refleksji nad swoim życiem. Czy to źle? Oczywiście, że nie. Każdy czasem potrzebuje  sięgnąć po ciepłą i lekką książkę.  ,,Srebrna Zatoka" jest typową letnią powieścią, idealną na nudne upalne wieczory. Podnoszącą czytelnika na duchu, ukazującą silną relację matki z dzieckiem, a także urok małych miejsc, które jeszcze nie zostały pochłonięte przez globalną turystykę.