Ali Hazelwood
Tłumaczenie: Filip Sporczyk
Wydawnictwo: You&YA i Wydawnictwo Muza
Data premiery: 27.07.2022
Liczba stron: 416
Opis
Udawany związek pary naukowców i siła przyciągania, której nie da się racjonalnie wytłumaczyć.
Olive Smith, doktorantka na wydziale biologii Uniwersytetu Stanforda, jest inteligentna i utalentowana, ale też niepozbawiona kompleksów. Niedawno zerwała ze swoim chłopakiem Jeremym. Aby udowodnić swojej przyjaciółce Anh, że nic ich już nie łączy – w końcu naukowców interesują tylko namacalne dowody – Olive postanawia pocałować pierwszego mężczyznę, którego spotka na swojej drodze.
Jej wybór pada na doktora Adama Carlsena, przystojnego i genialnego wykładowcę. O dziwo, największa gwiazda Uniwersytetu Stanforda, a zarazem czołowy wydziałowy tyran i postrach studentów zgadza się udawać jej chłopaka. Kiedy sprawy przybierają zły obrót podczas wielkiej konferencji naukowej, zagrażając całej karierze Olive, Adam znowu ją zaskakuje, oferując swoje wsparcie oraz… jedną niezapomnianą noc.
Nagle ten niewielki eksperyment przeradza się w odkrycie stulecia. A Olive dowiaduje się, że jedyną rzeczą trudniejszą niż próba ujęcia miłości w naukowe ramy jest zmierzenie się z własnymi uczuciami.
,,The Love Hypothesis" Ali Hazelwood to książka, o której czytałam dużo pozytywnych słów na długo przed jej polską premierą, a jednak podeszłam do niej z ostrożnością i bez oczekiwań, ponieważ wiele razy odczuwałam rozczarowanie po powszechnie chwalonych romansach. W przypadku tej pozycji jest jednak inaczej.
Książka Hazelwood wciąga od pierwszych stron, a opowiada o kilku niezwykłych i niewiarygodnych tygodniach z życia Olivii Smith, która tak bardzo chciała, aby jej przyjaciółka uwierzyła, że spotyka się z nowym chłopakiem, dlatego pocałowała przypadkowo napotkanego mężczyznę na korytarzu wydziału Biologii Uniwersytetu Stanford. Pech chciał, że tą osobą był Adam Carlsen, genialny wykładowca, a zarazem postrach wśród studentów. Jeden przypadkowy pocałunek stał się początkiem udawanego związku, w którym oboje widzieli szanse na zrealizowanie swoich celów. Ona chciała zbliżyć do siebie swojego byłego chłopaka i przyjaciółkę bez żadnych niezręcznych sytuacji, on przekonać do czegoś pewne osoby.
Z oczywistych względów autorka skupia się głównie na rozwinięciu relacji pomiędzy dwójką głównych charakterów. Pozostałe postacie sprowadzają się do zobrazowania pewnych wzorów zachowań w społeczeństwie i co ciekawsze - w środowisku naukowym. Sprowadzenia ich przedstawienia tylko do tła dla głównych bohaterów jest krzywdzące, ale nie mają oni dobrze zarysowanych charakterów. Za to interakcja pomiędzy nimi a wiodącą parą są miłą odskocznią.
Olivia wniosła do życia Adama radosną energię, która często łączyła się z niezręcznymi pierwszymi chwilami. Główna bohaterka jest kreowana na wstydliwą i wrażliwą osobę, a zarazem otwartą i przyjacielską. Co prawda czasami jej zachowania podchodziło pod infantylne, ale jest też druga strona tej postaci. Smith jest także przemęczoną doktorantką, która stara się znaleźć miejsce do kontynuowania swoich badań.
Adam to człowiek, który w swojej ocenie jest szczery do bólu. Zależy ma na jak najlepszych rezultatach w badaniach. Trzyma się zasad i jest kreowany na osobę, która tworzy dystans i mało komu ufa. W pełni skupiony na swojej pracy i karierze naukowej.
Powieść Ali Hazelwood jest na motywach udawanego związku, a unikalności nadaje mu osadzenie go w środowisku naukowym. Autorka opisuje w niej niektóre badania, problemy kobiet w środowisku naukowym, które zdominowane są przez mężczyzn. Wynikające tylko z różnicy płci. W ,,The Love Hypothesis" Hazelwood pod płaszczykiem komedii romantycznej udało się przemycić trudne wątki: straty bliskich, mobbingu i nie są tylko dodatkowym elementem fabuły, który nie ma żadnych konsekwencji. Owe wątki zostały naturalnie wplecione do fabuły i mają one swój wydźwięk.
Więc zamiast mówić ci prawdę, powiem ci inną prawdę. Prawdę, która wyjdzie ci na dobre. Prawdę, która usunie mnie z twojego życia, ale sprawi, że stanie się ono lepsze. Bo zaczynam myśleć, że właśnie na tym polega prawdziwa miłość. Na poświęceniu siebie. Rozdarciu swojego serca na strzępy, by serce ukochanej osoby mogło pozostać w całości.
Książka o Olivii Smith bardzo mi się podoba, ale ma parę zgrzytów. Niektóre sytuacje w niej opisane były wyolbrzymione i przerysowane, ale absurd można jeszcze wpisać w konwencje gatunkowe. Natomiast sama romantyczna scena pomiędzy bohaterami pod koniec książki bardzo wyróżnia się tonem i językiem. Jej pojawienie się w książce nie jest niczym wymuszonym, ale jest po prostu za długa w moim odczuciu.
Sama autorka żongluje w książce językiem. Przeważa potoczny, ale występuje także żargon. Występuje narracja trzecioosobowa
,,The Love Hypothesis" to w mojej ocenie udany debiut, który bardzo dobrze się czyta, choć od początku wiadomo, dokąd zmierza relacja głównych bohaterów, to dodanie ciekawych i trudnych wątków pobocznych, zdecydowanie wpłynęło pozytywnie na całą powieść. Ja czytając ją całkowicie przepadła. Lekka i przyjemna rozrywka, którą polecam każdemu.
Za egzemplarz do recenzji dziękuję wydawnictwu Muza i You&Ya
Dobrym debiutem, nigdy nie pogardę.
OdpowiedzUsuńFabuła tej książki mnie zainteresowała. Będę miała ją na uwadze w swoich wyborach czytelniczych.
OdpowiedzUsuńBardzo dobrze mi się ją czytało, wciągnęłam się i przeczytałam jednym tchem :)
OdpowiedzUsuńMiałam okazję przeczytać tę książkę w oryginale i byłam zachwycona!
OdpowiedzUsuńTa książka wyskakuje mi ostatnio z lodówki! Chyba w końcu i ja będę musiała ją przeczytać, aby zrozumieć ten fenomen ^^
OdpowiedzUsuńLekka i przyjemna lektura, ale porusza ważne tematy. Spodobał mi się styl autorki. :)
OdpowiedzUsuńMam ochotę przeczytać tę książkę, ponieważ, pomijając główny wątek, podobno bardzo realistycznie przedstawia sytuację kobiet pracujących na uczelni!
OdpowiedzUsuńTa książka jest już chyba wszędzie. Może skuszę się na tę lekturę.
OdpowiedzUsuńBardzo chcę przeczytać tę książkę. Często na instagramie mi się rzuca w oczy, mam zapisaną na liście.
OdpowiedzUsuńTo był całkiem sympatyczny romans, a przyznam, że niewiele ich oceniam w ten sposób. Ale i tak najbardziej podoba mi się ukazanie środowiska naukowego i jego ocena.
OdpowiedzUsuń