Od śmierci Sylvii Plath minęło 59 lat, a zainteresowanie i dyskursy wokół jej osoby nie słabną. W dalszym ciągu pojawiają się pozycję poświęcone życiu poetki i jej twórczości. Dorobek literacki autorki ,,Szklanego klosza"  nie  doczekał się jeszcze całościowego opracowania. Niedawno na polskim rynku ukazała się powieść ,,Euforia. Powieść o Sylvii Plath" Elin Cullhed. Jest to fabularyzowana opowieść o ostatnim roku życia Plath, która została nagrodzona najważniejszą szwedzką nagrodą literacką - Augustpriest. Nie należy odczytywać tę książkę jako biografię, a sama postać poetki oraz inni bohaterowi są fikcją literacką. Podobnie jak przedstawione wydarzenia, choć te czasami miały swoje odbicie w rzeczywistości i czytelnikom zaznajomionym z biografiami poetki nie są obce.  Elin Cullhed postawiła przed sobą trudne zadanie, gdyż życie Sylvii Plath, śmierć i jej małżeństwo z Tedem Hughesem zostało już dobrze udokumentowane, przeanalizowane, a nawet przekształcone w innych książkach, czy też filmach, dlatego trudno na początku dostrzec jaki nowy komentarz ta historia chcę wnieść do dyskusji. 

Przede wszystkim ,,Euforia. Powieść o Sylvii Plath" Elin Cullhed jest dla mnie powieścią psychologiczną, w której autorka dała nowy, lecz znajomy głos Plath. Sprawnie kreśli ciekawy portret psychologiczny kobiety w ciąży, która stara się podołać nowym obowiązkom po urodzeniu pierwszego dziecka i przeprowadzce z miasta na wieść. Stopniowe rozczarowanie i wtłaczanie Sylvii Plath w rolę pani domu, powoli obdzierały ją z czasu przeznaczonego na pisanie nowych tekstów, które były tak ważne dla poetki. Potrzeba zaistnienia i udowodnienia swoich wartości i siły są tu bardzo ważne. 

Podobnie jak relacja damsko-męska pomiędzy Sylvią Plath, a jej mężem Tedem Hughesem. Relacja dwójki utalentowanych poetów. W tej książce poznajemy ich już kilka lat po ślubie,

W książce Elin Cullhed to fikcyjna Sylvia Pltah jest narratorką tej historiki. W związku z tym książka głównie opiera się na przemyśleniach egzystencjonalnych bohaterki, jej wewnętrznej walce ze sobą oraz  pomniejszych epizodach z życia.

Narracja, konstrukcja fabuły a nawet styl,  na które zdecydowała się Elin Cullhed skojarzyły mi się z autobiograficznym opowiadaniem ,,Żółta tapeta" autorstwa Charlotte Perkins Gilman.    

Nie ukrywam, że na początku odczuwałam lekki dyskomfort czytając ,,Euforia. Powieść o Sylvii Plath" Elin Cullhed, ale z czasem dałam się pochłonąć warstwie językowej.  Nie jest to książka łatwa, wręcz przeciwnie, jest przygnębiająca i ale dająca do myślenia. Zdecydowanie polecam wam tę książkę.