,,Rzeka zaklęta" Rebekki Ross to dobra książka, która pod pewnym aspektem wyłamuje się z obecnych trendów i zaskakuje.

Gdy nie boisz się umrzeć, kiedy tańczysz i płoniesz przez całą wieczność. I myślę, że to musi być strasznie nudne i że zrobisz wszystko, żeby znowu poczuć, że żyjesz. 

Jack po dziesięciu latach spędzonych na kontynencie wraca na wyspę, gdyż poprosił go o to jego  Lairda. Na wyspie Cadence dowiaduje się, że z ich części wyspy giną małe dziewczynki Wraz z Adairą postanawiają szukać zaginionych na własną rękę, w dość niekonwencjonalny sposób, gdy w tym samym czasie Torin prowadzi tradycyjne poszukiwania ze swoimi strażnikami. Pogoń za dziećmi prowadzi ich do dawno skrywanych prawd.

Bohaterowie ,,Rzeki zaklętej" przechodzą ciekawą drogę w pierwszym tomie. Muszą zmierzyć się z od dawna skrywaną prawdą, własnymi emocjami, ale zabrakło im charyzmy. Większość postaci wydaje się bardzo papierowa, jednowymiarowa. Wydają się postaciami zbyt idealnie skrojonymi pod ich role. Niestety nie  mają żadnych wyraźnych wad. Przez co odnosi się wrażenie, że są mało ludzcy, dlatego też tracą relacje między bohaterami. 

Adaira dziedziczka i przyszła laidra, która chce jak najlepiej dbać o swój lud. Zażegnać dawne konflikty. Stwarza wokół siebie pozory, by uspokajać innych. 

Jack z początku wydaje się bardzo porywczym i impulsywnym chłopakiem, który świetnie potrafi ukrywać swoje prawdziwe uczucia. 

Sidra to typowa uzdrowicielka. Każdemu pomoże i doradzi dobrą radą, jednak jej siła i wiara zostają wystawione na próbę.

Torin strażnik klanu Tamerlain, oddany pracy i ochronie swoich ludzi bez względu na cenę. Jest uparty i wierzy w swoje przekonania, przez co odrzuca inne możliwości.  

W przypadku niektórych relacji zabrakło mi większego zaangażowania w ich przedstawienie. Zwłaszcza na linii rodzic - dziecko. Uczucie łączące dwójkę głównych bohaterów jest dość przewidywalne, ale wiarygodnie zostało przedstawione. O wiele ciekawsza wydaje się wieź łącząca Torina i Sidrę.  

Pomimo tego, że bohaterowie są słabszym elementem ,,Rzeki zaklętej", to autorka po części wynagradza to czytelnikom świetnie wykreowanym światem i systemem magicznym który, choć opiera się na znanych żywiołach, ale są ciekawie i oryginalnie  wykorzystane. 

Rebecca Ross  na potrzeby książki stworzyła interesujące legendy i opowieści opowiadane od pokoleń na wyspie Cadence. Klan ma rozbudowany system wierzeń, a także kulturę i autorka spędziła dużo czasu na ich przedstawieniu. Duchy i żywioły mają bardziej kapryśne i figlarne charaktery od ludzkich bohaterów. 

Język nie jest wyszukany, dzięki temu ,,Rzekę zaklętą" pomimo wolniejszego tempa akcji od tego, do którego przyzwyczaiły nas współczesne popularne książki, czyta się szybko. Narracja jest trzecioosobowa z perspektywy kilku bohaterów. Autorka przechodzi bardzo płynnie pomiędzy dwiema różnymi liniami czasowymi: teraźniejszością i przeszłością. Akcja na początku rozwija się powoli, ale w odpowiednich momentach nabiera tempa. Ross potrafi budować klimat. 

,,Rzeka zaklęta" Rebecci Ross to książka, przy której dobrze spędziłam czas, pomimo paru słabszych elementów, o których pisałam powyżej. W pierwszym tomie autorka przedstawiła dość interesujący, ale hermetyczny klan. Jestem bardzo ciekawa reszty tego świata i dalszych losów bohaterów. ,,Rzeka zaklęta" to książka o miłości, odwadze i gorzkich tajemnicach, które ranią jak ostry miecz. Daj się porwać nurcie wody i muzyce barda z wyspy Cadence. Ja z przyjemnością sięgnę po drugi tom. 

Za egzemplarz recenzencki dziękuję wydawnictwu You&YA