Lucy Rose

Tłumaczenie: Dawid Świonder

Wydawnictwo: StoryLight by Insignis

Liczba stron: 390

Data premiery: 29.10.2025

Jagnię

Współczesna baśń ludowa. Horror. Romans. Zauroczenie.

Margot mieszka z mamą na skraju lasu, odkąd tylko pamięta. Po szkole spędza czas w zaciszu swojej chatki i czeka, aż kolejny nieznajomy zapuka do drzwi. Zbłąkani – jak nazywa ich mama – to ci, którzy zeszli ze szlaku i zabłądzili. Mama uwielbia zbłąkanych; częstuje ich winem i otacza troską. A potem zaspokaja nimi swój nienasycony głód, rozdzierając ich ciała na strzępy.

Jednak czasem pożądanie mamy jest silniejsze niż jej niepohamowany apetyt, więc gdy w zamieci śnieżnej na progu ich domu pojawia się Eden – piękna zbłąkana o śnieżnobiałym uśmiechu – Margot musi stawić czoła zmianom.

W tej wyrafinowanej opowieści o dorastaniu debiutantka Lucy Rose zgłębia, jak kobiety tłumią gniew, pragnienia i pierwotne instynkty – a przy tym wydobywa z relacji między matką a córką dosłownie wszystko, aż do ostatniej kropli krwi.

TW: przemoc / kanalizm 

,,Jagnię" to debiutancka powieść Lucy Rose jest osobliwą, dziwną i niepokojącą historią, która zapada głęboko w pamięci. 

Główną bohaterką, a zarazem narratorką jest mała Margot. Jedenastoletnia dziewczynka mieszka z matką w chatce nieopodal lasu. Od czasu do pukają do ich drzwi "zbłąkani'"...  Dziecko nauczyło się robić wszystko, by nie rzucać się w oczy i nie zostać zapamiętaną. Ich rodziną rutynę zakłóca pojawienie się Eden, która zmienia nawyki i dynamikę relacji. 

Zastanawiałam się, czy na tym właśnie polega bycie prawdziwym człowiekiem na akceptacji faktu, że jesteś częściami innych ludzi. Tych, których kochasz, i tych, których krzywdzisz.

Bohaterów poznajemy oczami dziecka, więc jest to obraz dość idealizowany oraz zakrzywiony. Mimo to matka Margot jawi się jako samotna i  nieobliczalna, chcąca więcej od świata niż dostała. Nowo przybyła do ich domu młoda kobieta jest tajemnicza  i ma dwa oblicza. Samo jej imię jest zwiastunem przyszłego charakteru relacji między bohaterkami.  Eden w książce odwołuje się do rzeki, ale jest to też nazwą biblijnego raju. Miejsca niewinności, ale również ostatecznie utraconego szczęścia. Eden jako ogród rozkoszy. 

,,Jagnię" to książka, w której bohaterki są spragnione uczuć i uwagi. Samo jedzenie staje się aktem miłości, przywiązania oraz świadectwem więzi. W tej opowieści mamy styczność z miłością toksyczną i destrukcyjną. Zarówno partnerską, jak i rodzicielką. Bardzo ciekawie wypadają kontakty Margot ze światem zewnętrznym, dzięki temu ta książka zyskała głębi i miała momenty oddechu.  W pewnym momencie już wiadomo dokąd zmierza fabuła, ale poczucie grozy i bezradności nie znika.  Wręcz tylko narasta. 

Co zwraca uwagę to krótkie rozdziały, które dają poczucie fragmentaryczności życia bohaterek, ale są to momenty najbardziej zwrotne. Styl autorki jest oszczędny, ale w samej książce nie brakuje pięknych metafor. Elementy folkloru i baśni ludowej są bardzo subtelne.  Czasami wręcz rzucone mimochodem. Fakt, że główną narratorką jest dziecko, tylko potęgowało niepokój i dyskomfort, ponieważ uwydatniało niewinność i nieświadomość Margot, a także wzorce przemocy, które były wobec niej stosowane, a z których sama  nie zdawała sobie sprawy. 

Czytając opisy w książce ,,Jagnię" widać reżyserskie doświadczenie autorki do przedstawiania kadrów. Jeszcze przed wydaniem swojej debiutanckiej powieści Lucy Rose pisała dla brytyjskiego czasopisma Mslexia kierowanego do pisarek. 

,,Jagnię" Lucy Rose to oryginalna, przejmująca i turpistyczna opowieść, która od pierwszych stron wciąga czytelnika w mroczny, niepokojący świat samotności, kobiecości i macierzyństwa. Autorka odważnie podchodzi do przedstawianych tematów. Jej sugestywna obrazowość wdziera się do umysłu i pozostaje w nim na długo po zakończeniu lektury.  

Współpraca barterowa: Wydawnictwo StoryLight by Insignis