,,Identyczne oczy, identyczne włosy, identyczne usta... Interweniująca w Brooklynie policyjna ekipa jest przekonana, że ma przed sobą zwłoki doktor Maury Isles. Tymczasem Maura staje przed nimi - cała i zdrowa, choć zaskoczona, że policyjne wozy blokują dojazd do jej mieszkania.
Groźba? Okrutny żart? Przypadek? Żadna z tych możliwości nie wchodzi w rachubę. Straszliwe odkrycie powoduje lawinę zdarzeń, które mogą doprowadzić do wyjaśnienia serii morderstw dokonywanych przez ostatnie czterdzieści lat na ciężarnych kobietach. I zdradzić wiele o Maurze Isles: o tym, kim jest i skąd pochodzi.''

,,Sobowtór'' był pierwszą książką Tess Gerritsen  jaką kiedykolwiek przeczytał, jednak nie sprawiła ona, że rozpoczęłam moją dłuższą przygodę z twórczością tej autorki, której obecnie książki bardzo lubię i często spędzam z nimi czas. Nie będę ukrywać, że sięgnęłam po nią przez przypadek, wówczas nie przywiązywałam dużej uwagi do tego, że jest to czwarty tom, ponieważ usłyszałam, iż ta seria jest tylko luźnie ze sobą powiązana poprzez główne bohaterki, które rozwiązują za każdym razem inne zagadki kryminalne.

,,Sobowtór'' to książka z naprawdę mocnym prologiem, po którym oczekiwałam książki utrzymanej w takim klimacie. Autorka poszła w nico inną stronę i tym razem zdecydowała się na thriller medyczny a zarazem psychologiczny.  W  przypadku tej książki =,nasz sprawca za cel obiera sobie z kobiety w ciąży, które przetrzymuje w nieludzkich warunkach, by później czerpać większe korzyści.

Nie da się ukryć, że Tess Gerritsen w ,,Sobowtórze'' skupiło się bardziej na rozwoju postaci  Dr Isles. Przedstawiając jej biologiczną rodzinę, której tajemnice zachwiały jej spokój i sprawiły, że musiała się zastanowić nad swoim życie. Rodziną, w której się wychowywała, i której nie doceniała. Nie wspominając o innych problemach.
Obecność Jane w tej części nie jest tak odczuwalna jak w poprzednich tomach. Jak zwykle stara się pełnić swoje obowiązki jak najlepiej. Niestety angażuje się w tą sprawę emocjonalnie, głównie prze swoją prywatną sytuację.

Pod względem stylistyczny ta książka utrzymuje poziom innych książek Tess Gerritsen. Warto zaznaczyć, że ,,Sobowtór'' w porównaniu do wcześniejszych tomów z tej serii. Nie ma zbyt wiele elementów szokujących. Tylko rozbudowaną intrygę, w której różne wątki się splatają. Tworząc ciekawy i zaskakujący zbieg okoliczności. Zapewne też mogłabym ją odebrać inaczej gdybym była matką.

Kiedy pierwszy raz czytałam czwarty tom, czułam się rozczarowana nim. Przed tą recenzją, z racji tego, że na moim blogu pojawiły się trzy recenzje pierwszych części serii ,,Rizzoli  / Isles'' postanowiłam odświeżyć sobie ,,Sobowtóra'' przed napisaniem o nim opinii. Za drugim razem widziałam czego się spodziewać, ale pomimo  o wiele bardziej doceniłam wątek zbrodni z jaką borykają się bohaterowie oraz decyzję jakie podjęli, z jednymi się zgadzam, drugie wywołują mieszane odczucia, ale zapowiada się na to, że będą dalej kontynuowane.
,,Sobowtór'' to nie jest zła książka. Dalej jest dobrze napisaną powieścią, ale odstaję pod względem napięcia, klimatu i poziomem zaangażowania od wcześniejszych tomów.